اهمیت تجارت دریایی

به گزارش محمد کریمی ://یکپارچگی اقتصادی جهانی یک عامل کلیدی در پشـت سـر افزایش اهمیت تجارت بین المللـی اسـت. از لحـاظ تاریخـی تجارت رایـج بود، اما تحت شـرایط محـدودی از نظر ابزار فنی برای پشـتیبانی از آن راه اندازی شـد. تجارت در فواصل طولانی کند و پرهزینه باقی ماند و مقیـاس و دامنـه آن را محـدود کـرد. در اوایـل قـرن بیسـتم، فنآوریهـای حمل و نقل مانند کشـتی بخـار بـه انـدازه کافـی در همه جـا حاضر و کارآمد شـدند تـا از یک سیسـتم پیچیده تجـارت بین المللـی پشـتیبانی کنند. به ویژه، کشـتی بخـار باعث صرفه جویـی در مقیاس می شـود کـه نمـی تـوان از قبـل به آن دسـت یافـت. با ایـن حال، تـا اواسـط قرن بیسـتم بود که رژیـم نظارتـی جهانـی به اندازه کافی باز شـد تا شـکل گسـترده ای از جهانی شـدن را فراهمکند . تجـارت جهانـی بـدون حمـل و نقـل غیرممکن اسـت و حمل و نقـل کارآمـد را به یک تسـهیل کننـده اصلـی تجارت تبدیل مـیکند.طبق تعریـف، تقریبًا تمام محمولـه های حمل شـده توسـط کشـتیرانی دریایـی به عنوان تجـارت بین المللـی در نظر گرفته می شـود. هزینه هـای حمـل و نقـل یـک جزء کلیدی از کل هزینه های تجارت را تشـکیل می دهند. این هزینه های تجاری همچنین شـامل سـایر هزینـه هـای متحمـل شـده در رسـاندن کالا بـه مصرف کننـدگان نهایـی غیر از هزینـه نهایی تولیـد خـود کالا می شـود، مانند موانع سیاسـت، هزینه هـای اطلاعاتی، هزینه هـای قانونی و نظارتـی. کاهـش هزینـه هـای تجاری به رشـد تجارت کمک می کند، زیرا تاکید شـده اسـت  کـه بـرای اقتصادهـای در حـال توسـعه، کاهش ۱۰ درصـدی هزینه های حمل و نقل با رشـد ۲۰ درصـدی تجارت بیـن المللی همراه بوده اسـت. از پایـان جنـگ جهانی دوم، لیبرالیسـم تجاری جاری تحت عنـوان «صلح جهانی از طریقتجـارت جهانـی» منجـر به حـذف تدریجـی موانـع سیاسـی، نظارتـی و فرهنگی بر سـر راه تجـارت شـده اسـت. فرآیندهـای یکپارچـه سـازی هم در سـطح منطقـه ای و هم در سـطح جهانـی اتفـاق افتـاد. فروپاشـی اتحاد جماهیر شـوروی و باز شـدن چین در دهه ۱۹۹۰ نشـان دهنـده رویدادهـای برجسـته ای بـود که ورود نزدیـک به ۲ میلیارد مصـرف کننده و همچنین منابـع مرتبـط را بـه اقتصـاد جهانـی تحریـک کـرد. بلوکهـای تجـاری منطقـه های با سـطوح مختلـف آزاد سـازی تجاری، مانند نفتا در آمریکای شـمالی، بازار واحد اتحادیـه اروپا در اروپا، آسـهآن در آسـیای جنوب شـرقی، مرکوسـور در آمریکای جنوبی و اکواس در آفریقای غربی تشـکیل شـده اند. سـهم مهمـی از تجـارت بین الملـل در داخل بلوک هـای اقتصـادی، به ویژه اتحادیـه اروپـا و نفتا، که بیشـتر بـر روشهای حملونقـل زمینی مانند جـادهای و ریلی متکی هسـتند، رخ میدهـد. اتحادیـه اروپـا و نفتا بـا ۶۲.۳ درصـد و ۵۱.۲ درصد تجـارت مربوط به کشـورهای عضـو، یکپارچه تریـن توافقنامه های تجاری جهان در نظر گرفته می شـوند. برای آسـه آن، ۷۵.۵ درصـد تجـارت آن مربـوط بـه کشـورهای خارج از توافق اسـت کـه به معنای سـهم نسبی بیشـتری از کشـتیرانی دریایی است. جهانـی شـدن تولیـد محرکـی بـرای جهانی شـدن تجـارت اسـت زیـرا آنها بـه یکدیگرمرتبـط هسـتند. مقیاس، حجـم و کارایی تجارت بینالمللـی همچنان رو به بهبود بوده اسـت. آزادسـازی تجـارت جهانـی با تکامـل مداوم سـازمان تجـارت جهانـی (WTO) و ابتکارات سـازمان هایـی مانند UNCTAD یا بانک جهانی پشـتیبانی می شـود. پـس از جنگ جهانی دوم، تعـدادی از شـرکتهای بینالمللـی بـه دنبـال حمایـت سـازمانهای بیندولتـی ماننـد سـازمان ملـل بـرای چارچوبهـای نظارتی بودند کـه امکان پیگیـری عملیـات بین المللی را فراهـم میکـرد. در چنیـن فضایی، شـرکت هـای چند ملیتی به عنوان سـرمایه گـذار و معامله گـر اهمیـت فزاینـده ای پیـدا کردند. در نتیجه، ممکن اسـت اسـتدلال شـود که شـعار «صلح جهانـی از طریـق تجـارت جهانـی» بـه آرامی به «صلـح جهانی بـرای تجارت جهانـی» تغییر کرد. در حال حاضر، سـازمان های بین دولتی همچنان نقش اساسـی در شـکل دادن به قواعد بـازی در رقابـت بین المللـی و تجارت جهانـی دارند.